Polskie Centrum LabVIEW

cześć wszystkim.
sprawa ma się następująco: program znajduje się na dysku wraz z plikiem konfiguracyjnym ini oraz plikami bazo-danowymi przechowującymi jakieś informacje, wyniki, raporty... niepokoi mnie fakt, że każdy użytkownik może sobie podejrzeć/zmienić proste do zrozumienia dane (jak na przykład ścieżka, bądź inne parametry)
proszę o poradę w jaki sposób utrudnić zrozumienie użytkownikowi danych tekstowych zapisanych na dysku? chciałbym aby program przed zapisaniem danych na dysk konwertował je na kszaczki (jeśli wiecie o co mi chodzi) a przy odczytywaniu z dysku znów przetwarzał na zrozumiałą i przejrzystą wersję
nie ma to być jakiś zaawansowane zadanie kryptologiczne, ale prosty program który odstraszy i zniechęci użytkownika od grzebania i robienia psikusów.
pozdrawiam

może wystarczy te konfiguracje zapisywać w pliku binarnym (Write to binary file). Jak ktoś nie wie jaki typ danych jest zapisany to nie odczyta...

Zapis w postaci binarnej jest wyjściem. Inny sposób to napsiać własny parser, jakiś prosty byleby tylko nie było widać "gołym okiem" co jest w pliku. Jest oczywiście biblioteka Crypto, za pomocą której szyfrujemy pliki, ale "wersji pod Labview" nie widziałem. Zawsze można napisać dll w c++.

Jak chcesz się pobawić w coś badziej zaawanosowanego, u masz link do algorytmu Blowfish:
http://sine.ni.com/devzone/cda/epd/p/id/3473

A w tym wątku ktoś zamieścił SHA1: http://forums.ni.com/ni/board/message?b ... .id=127105

Dziwne, że podczas gdy świat idzie w stronę otwartych formatów, Ty idziesz pod prąd.
Jeśli chodzi tylko o zniechęcenie użytkownika do grzebania w pliku, to kombinacja String To Byte Array -> Exclusive OR z jakąś liczbą -> Byte Array To String powinna być wystarczająca. Ten sam kawałek kodu robi zarówno enkrypcję jak i dekrypcję stringa i nie zamykasz sobie drogi to odczytania pliku przez siebie gdybyś potrzebował.

Że niby ja ide pod prąd? SHA1 czy Blowfish są bardzo popularne i szeroko stosowane. Wszystko zależy od potrzeb - zapis binarny czy Byte Array działają w większości prostyczh przykłądów, czasami jednak wymagania są wyższe. Dlatego wyraźnie zaznaczyłem, że to wersja zaawansowana

Że niby ja ide pod prąd?

Nie, chodziło mi o progora. Miałem na myśli to, że podczas, gdy ogólnie widać trend do odchodzenia (w miarę możliwości) od plików binarnych w stronę, opartych na XMLu, otwartych formatów, progor chce celowo "unieczytelniać" plik.

niepokoi mnie fakt, że każdy użytkownik może sobie podejrzeć/zmienić proste do zrozumienia dane

Dlaczego?

dzieki za odpowiedzi, powalczę z tematem w najbliższych dniach - wybiorę coś sprytnego (i na pewno to nie będzie XML)

a dlaczego nie chcę udostępniac danych użytkownikowi? ponieważ widząc co robi mógłby namieszać coś niepotrzebnie, zmienić ustawienia które nie powinny być przez niego zmieniane itd. przecież zwykły użytkownik nie może mieć pełnej kontroli (a już na pewno nie może używać tylnych wejść).

Według mnie naturalną rzeczą jest traktowanie użytkownika programu nie jako wroga, przed którym się ukrywa ustawienia, a jako partnera, z którym ustala się zasady współpracy: Tu są takie a takie ustawienia, możesz w nich grzebać jak chcesz, ale jak nie wiesz co robisz i coś zepsujesz, to nie miej pretensji. Zapewne słyszałeś o pliku LabVIEW.ini

użytkownika chcę traktować właśnie jako partnera z ograniczonymi prawami. jeśli chce sobie zmieniać to co ma do zmiany to proszę bardzo - ma do dyspozycji control panel, ale grzebania po plikach niestety muszę zabronić, bo może wyjść z tego coś niedobrego.

p.s. Bowfish jest świetny - dzięki.